Kerstuitstapje...

Tja, het is Kerstvakantie en dan worden we, buiten je helemaal rond eten, toch wel geacht enige quality-time aan de kinderen te schenken. Helemaal nu we van de baas verplicht thuis moeten blijven, wat een straf, haha.


Samen met mijn collega's Shadna en Bert, het hebben van kinderen van dezelfde leeftijd maakt dat er een speciaal soort contact ontstaat, hadden wij een middagje Artis op het programma staan.
Maar eind december zijn we enigsinds afhankelijk van de weergoden...en die werkten NIET mee.
Een alternatief was gelukkig snel gevonden want nagemaakte dieren en foto's van zijn dieren eigenlijk net zo leuk, dus spendeerde wij onze quality-time in het Museon in Den Haag.
Het blijft heerlijk om te zien hoe makkelijk kinderen contact maken en binnen een mum van tijd de dikste vriendjes, in het geval van Sierra en Annabel tweelingzusjes, zijn.
Een middagje opstap met collega's terwijl je vrij bent...'t klinkt misschien een beetje vreemd maar in ons geval is het zeker voor herhaling vatbaar, haha.

Onvergetelijke uitspraak:

"Straks kan hij dan alleen nog maar BLAFFEN"

De logica van Sierra nadat Romeo ijverig het speeksel van Mozes, de hond, van zijn vingers had gelikt.

Etáh....Kooká!!!

Was Romeo tot voor kort altijd op zoek naar iets om op te eten, tegenwoordig vind hij het ook heel leuk om het zelf klaar te maken.
Ik kan werkelijk mijn kont niet keren in onze keuken, dat heeft voornamelijk te maken met de grote van onze keuken en niet met de grote van.... zonder dat hij enthousiast aan komt rennen en er meerdere keren Etáh Kooká door de gang galmt.
Romeo heeft sinds kort door hoe hij het keukenkrukje/trapje moet uitklappen en komt dus te pas en te onpas naast mij staan, zich gelukkig erg bewust van het feit dat de pannen heet zijn, als ik zijn: au au tie au mag geloven als hij met zijn kleine vingertje wijst naar de vlammen onder de pannen.

Onhandig is het wel een beetje maar oh zo gezellig.

Eehhhh....

En ik altijd maar roepen dat onze dochter echt de mooiste is...


Hihihihi.....de grapjas

De Linda, Cindy, Naomi en Claudia's van SenI

Op 3 november zijn wij met SenI (Service en Informatie, je weet wel de afdeling waar ik werk) er een een dagje op uit getrokken naar, of all places, Volendam. Niet om ons in traditionele klederdracht te laten fotograferen, alhoewel dat vast ook hilarisch was geweest, maar om in een heuse fotodtudio quasi glamourfoto's van onszelf te laten maken.

Wat hebben wij gelachen, haha. Het was absoluut een super geslaagd bedrijfsuitje waar we nog vaak en met veel plezier aan zullen terugdenken. Meer van deze geweldige glamfoto's...HIER

Voor één dag fotomodel

Moet ik er wel bij vertellen dat dit de amateur foto's uit mijn eigen camera zijn hè... ene niet die van fotograaf PIET!

Meester JAAP!

"Kijk MÁM, Meester Jaap staat in de krant"

Ik moet toegeven de gelijkenis is niet geheel uit de lucht gegrepen...

Het is denk wel zo veilig voor meester Jaap, Sierra haar gymleraar, dat hij te maken heeft met kleine meisjes uit groep 3 en 4 en dus NIET met gillende, zichzelf geweldig vindende meiden uit 2 of 3 Havo, haha.

Ik was als meisje ook ooit verliefd op mijn gymleraar en dat was écht niet zo'n lekker ventje als Colin Farell.

Druk, druk, druk.....

Ik weet niet hoe het komt maar het lukt me al weken NIET om tijd vrij te maken voor dit digitale dagboek.

Shame on ME!!!

Ik beloof betere tijden want ik heb namelijk wel heel veel te melden, haha.

Om wat goodwill te kweken voor mijn afwezigheid gun ik jullie een blikje in mijn agenda van de afgelopen weken:

20 Okt.: Oud collega Jan komt eten.
21 Okt.: Verjaardag schoonzus Leonie.
28 Okt.: Met Sierra naar het circus (zie verslag hieronder).
01 Nov.: Met Sandra naar Marco Borsato in f$#@!&% Arnhem, lag om 01.45 uur in bed.
03 Nov.: Uitje met SenI (werk) naar Volendam om ons voor één dag uit te leven voor de camera (komt vast nog een uitgebreid item over mét héél veel foto's, haha).
's-Avonds ging ik met Nancy en Jessie nog even swingen in de Locomotion, rolde om 04.15 uur mijn mandje in.
04 Nov.: Verjaardag Sandra in Rotterdam...was gebroken.
17 Nov.: Eten met mijn Moesje, was hoog tijd en ik had het nog te goed, haha. Was Héél gezellig.
20 Nov.: Premiere van de film 'All the Invisible Children', ga ik nog uitgebreid met jullie delen.
24 Nov.: Vanavond heb ik Toon maar eens een avondje de deur uit gestuurd, haha, zodat ik in alle rust een begin kan maken aan het wegwerken van deze achterstand.

****************************

26 Okt. 2006:

"Familie Krens bij Circus Renz"

Dankzij Opa en Oma Klok (tja, dat krijg je als je naast een kerk woont) zijn wij vanmiddag op bezoek geweest bij circus Renz. Van te voren denk je nog, 't is dat je weet dat je je dochter er een groot plezier mee doet maar van mij hoeft het niet zo nodig...nou dat is écht ongegrond. Naar het circus gaan is écht een hele belevenis waar de aanblik van Sierra met ogen zo groot als schoteltjes natuurlijk aan bijdraagt maar wát was het leuk....
Onderweg naar de auto werd het iets minder gezellig waarschijnlijk omdat onze bloedsuikerspiegels niet meer helemaal overeen kwamen maar gelukkig zijn we tegenwoordig volwassen genoeg om dat (redelijk) snel naast ons neer te leggen en de draad weer op te pakken want het feest was nog niet voorbij.
Ons 'we moeten hoog nodig eens iets met Sierra alleen doen' middagje werd afgesloten met een héérlijk diner voor drie.

****************************
20 Okt. 2006:
"Gezinsuitbreiding?"

Toon is in zoverre hersteld van zijn of moet ik zeggen onze 'vasectomie' en de gevolgen ervan dat hij het tijd vond voor gezinsuitbreiding, huh... ze hebben toch niet in z'n hersenen ook een leidinkje doorgeknipt, dat hadden we nou toch net de kop in gerukt... eh gedrukt???

Maar mag ik even aandacht voor onze kleine 'SIX-BABY', is ze geen schatje?

Elke middag mogen de kinderen even met six-baby op de bank spelen, Romeo heeft haar direct in z'n kleine hartje gesloten en roept te pas en te onpas...'PUPPEBEES' (romeo's voor six-baby)?
Als we jassen aan gaan trekken om de deur uit te gaan zal hij NIET vergeten eerst naar Sierra haar kamer te gaan om zijn nieuwe liefde een paar handkussen toe te werpen.
Ik heb werkelijk zelden zoiets ontroerends gezien maar een moeder hart smelt snel, haha.

Onvergetelijke uitspraak:

Nou mevrouwtje nu moet u even flink persen, ja ja JA!!!
Ik kan het hoofdje al zien, nee nu niet stoppen.....wacht ik zal u even een prikje geven in uw... DOOS !!!

Het mevrouwtje in dit geval is mijn moeder of wel Oma Liesbeth, 73 jaar en absoluut nog in staat om babies te krijgen, haha.

De Giraffe en de Mieg...

Momenteel worden er bij ons aan tafel regelmatig raad-spelletjes gedaan.
Je weet wel van die vreselijk ouderwetse, ik verveel me spelletjes als: Ik zie ik zie wat jij niet zie en het is... of neem een dier in je gedachten en raden maar? Dat dit regelmatig grappige uitspraken tot gevolg heeft blijkt wel hieruit:

Ooit gehoord van de witte giraffe, omdat er nog geen tijd is geweest om hem in te kleuren, of het combi-monster van een vlieg en een mier in dit geval val dus de verschrikkelijke:

MIEG!

Kinderlogica, wat blijft dat toch een heerlijk iets....

Toon wordt gesteriliseerd:

Hoe kan je het plannen op Vrijdag de 13e maar gisteren was de dag der dagen....

Toon ging onder het mes. Ik kan hier natuurlijk uitgebreid verslag doen van de héle operatie waar ik, als liefhebber van Grey's, ER en House, maar al te graag bij bleef maar volgens mij zeggen deze plaatjes nog het meest:

Heel fijn als je visueel bent ingesteld, haha.

En dit is het laatste wat ik er over kwijt wil.

Dit is het dan.....nou dit is een collage van, het onwijs leuke Foto- lieve kaartjes boek dat ik afgelopen Zondag, onder het genot van een échte van Dobben-bitterbal, in het fotografiemuseum, van mijn dierbare dinsdagvriendinnen heb gekregen. Nou eigenlijk heb ik het ook een beetje van jullie allemaal, toch? NOU BEDANKT maar weer!!!


Als je het eens in wil kijken stuur maar een commentaartje...

MIJN lieve vriendinnetjes...

hebben mij écht een geweldig kado gegeven! Ik moet nog even e.e.a. knippen, plakken en plaatsen om jullie een indruk te geven dus binnenkort meer!

Onvergetelijke uitspraak:

"Mam...er is iets met je, ik weet niet, je lijkt.....wel een beetje, èh...hhmmmm.. slanker.
Ja, een beetje knapper ook.
Je ziet er echt goed uit vandaag, deze kleren moet je misschien maar élke dag aantrekken, staat je echt goed, mama!"

Nou...daar moet ik het maar weer mee doen, lekker wijffie van me, haha

't Heb ff geduurd...

Maar nu heb ik er hélemaal zin in!

't Is pas 20.oo uur maar ik ben al een beetje teut....
Ik was er écht hélemaal klaar mee vandaag. Wat een weken sech...eh zeg, het is echt mega druk op het werk maar wel onwijs leuk!!!! Er is echt zoveel gaande dat ik het bijna niet meer bij kan houden maar dat we lol hebben is een feit, kijk maar naar de foto's, hihihi....de tranen van het lachen hangen aan m'n neus!

Nieuwe FOTO'S!!!

Tja, het gaat maar door helemaal nu met de nieuwe camera en omdat ik ook vooruitgang boek (toch?) vind ik het leuk als jullie weer eens gaan kijken: HIER
De nieuwste foto's staan boven aan...

Een dagje vrij...

LONDEN (ANP) - Een hoogbejaarde Brit die nog altijd werkzaam is als monteur, heeft van zijn werkgever een dag vrij gekregen om zijn honderdste verjaardag te vieren. 'Buster' Martin werkt nog altijd, omdat hij anders ,,de ongelukkigste lamstraal zou zijn die je ooit bent tegengekomen''. (stond van de week in de krant)

Ja, ik ben vandaag ook een dagje vrij. Niet omdat ik nou zou oud geworden ben (alhoewel) maar omdat het de mooiste dag van de week wordt en het er anders misschien niet meer van komt, lekker hé. Ondanks dat er méga veel te doen is op mijn werk en er juist vandaag iets héél spannends op het programma staat ben ik zomaar een dagje vrij, haha.
Ik zit nu met een heerlijk kopje koffie op het terras, nou ja niet nu want nu zit ik achter de computer maar over 5 min. en daarna ga ik denk ik even lekker shoppen, huh...wat is dat eigenlijk ook al weer, hihi.

Iedereen BEDANKT!!!

Was ik al enorm verwend door m'n eigen vent, met een prachtige nieuwe digitale spiegelreflexcamera. Dankzij jullie allemaal mag ik mij nu ook de trotse eigenaar van heuse tele-lens noemen.

Is die COOL of....niet?

Een week later...

Ben ik nog aan het herstellen.
Maar wat was het leuk, althans ik vond het errug leuk!
Ene...... Nancy volgens mij ook, haha.
Hoe de avond verder verlopen is moeten jullie maar via de foto's bekijken Hier. Deze beelden zeggen meer dan 1000 woorden.

**********************

't Is zo leuk om te zien dat Toon nu ook besmet raakt met het fotovirus, er zijn nog nooit zoveel foto's van mij gemaakt als de afgelopen weken. Hier zijn we met de kinderen naar het Spuiplein, voor ons een heel byzonder plekje maar wat ziet het eruit....zo armoedig écht zonde!

**********************

17 sept. 2006

1 Jaar verkering!

Op 17 September 2005 om ongeveer 5.00 uur 's-ochtends op Schiphol was daar opeens.... Robert a.k.a. Soulmate. Ik weet niet wat het was, een soort liefde op het eerste gezicht... maar dat hét er was werd al snel duidelijk. Sinds die dag zijn ze maatjes voor het leven en daar moet natuurlijk op gedronken worden, PROOST!

De volgende ochtend...

Aaahhh!!! M'n hoofd...

Ik drinken? Nee NOOIT meer...

Stofzuig jij even het TERRAS??? Hoe bedoel je de weg kwijt, hihi...

Maar het was me het FEESSIE wel!!!

Ik kan er niet meer omheen...

De rest van het verhaal volgt zodra ik bekomen ben van de schrik en ontdaan van de alcohol...

Onvergetelijke uitspraak:

Heb ik eindelijk mijn hobby, mijn passie misschien wel maar in ieder geval favoriete bezigheid gevonden zegt dochterlief als je een prachtig plaatje, van haar met de zon in haar haren, voor je ziet:


"Mam, de wereld bestaat uit meer dan alleen maar foto's maken, hoor!"

ZZz..zzz...zze slaapt

want vermoeiend was het de afgelopen 2 dagen. Niemand heeft ooit gezegt dat 5 worden een makkie was, toch? Eerst was het wachten, wachten en nog eens wachten....'ik vind het een ROT verjaardag' was een veel gehoorde tekst vrijdag ochtend.
Tja, zij was thuis, had nog vakantie. Verder zat iedereen op zijn of haar werk en dan duurt een dag lang als je alleen maar cadeautjes wilt krijgen en uitpakken... Een van slagroomsoesjes in elkaar geflanst taartje met 5 kaarsjes erop gaf gelukkig de nodige voldoening zodat Toon en ik nog gauw even de laatste hand aan huis en boodschappen konden leggen zonder al te veel gezeur.

Op vrijdagavond kwam de familie, toch al gauw zo'n 14 man, een soeppie eten. Ook heel handig van mij dat ik besloot een 'Nieuw' soepje uit te proberen, haha maar gelukkig pakte het goed uit al was het wel een beetje van de pedisse...

Wat heel grappig was was dat Sierra bij de diverse mensen haar cadeautjes in bestelling had zoals zij het noemde, Floor was van de clipoorbelletjes, Roland van de hoelahoep en Oma Liesbeth van het juwelendoosje. Ja, je kan maar beter krijgen wat je hebben wil.

De volgende dag was het kinderfeestjes-tijd, nou dat hebben we geweten,
10 kinderen was iets te veel van het goede maar na het creatieve onderdeel, lampekapjes versieren. Waarvan ik hoopte dat ze toch op z'n minst een uurtje zoet mee zouden zijn liep het uiteindelijk toch redelijk gesmeerd.
De jongens met een voetbal tussen de schuifdeuren met Mozes als
keeper en de meiden druk in de weer met oogschaduw en nagellak.

De fiets die ze van Toon en mij heeft gekregen kon gelukkig ook haar goedkeuring verdragen, haha, ook al is ze nog net te klein om er zonder zijwieltjes mee vandoor te gaan.


Meer foto's van het FEEST vind je HIER

Aaarrrcchhhhh!!!!!

Ik wordt er GEK van...Al weken probeer ik hét idee te krijgen voor mijn uitnodigingen voor het feest op 9 september maar ik krijg het niet!!! Ik had zo graag alles 4 weken van te voren verstuurd maar dat gaat nu niet meer lukken, ik maak het mezelf veel te moeilijk en daar ga ik NÚ mee stoppen.

Zo dat moest ik even kwijt.

Een goed gesprek...

Het gebeurd niet zo vaak, al zou ik soms wel anders willen, maar een 4-jarig meisje (sorry bijna 5) heeft niet altijd zin en vooral tijd voor een goed gesprek.
Een paar dagen geleden echter ze komt bij me zitten, ik zit achter de naaimachine in een poging eindelijk de gordijnen voor haar kamer af te krijgen, ze zet haar ellebogen op tafel, kinnetje op haar handen en haar blik schuin naar mij: "Wat fijn dat je dit eindelijk afmaakt mam, want ik wordt er gék van om altijd tegen die plant aan te kijken en helemaal als jullie televisie kijken dan doe ik écht geen oog meer dicht". Er tovert zich een glimlach om mijn mond maar besef me net op tijd dat dit wel eens het begin van zo'n zeldzaam goed gesprek kan zijn en zeg heel tactvol: "Wat fijn, ik wist helemaal niet dat je zo'n last had van dat licht. Zijn er misschien meer dingen waar je even over wilt praten?".

"Ja, je zegt ook veel te vaak dat je van me houdt, wordt ik ook tureluurs van en al dat zoenen moet ook maar eens afgelopen zijn". Ik moet nu nog véél harder op mijn tong bijten om niet in de lach te schieten maar neem me ook stellig voor hier voortaan rekening mee te houden hoe moeilijk dat ook gaat worden, want ik vind haar over het algemeen gewoon om op te eten zo leuk...


Die zelfde avond áls ik haar mijn laatste kus van die dag wil geven zegt ze: "Nou mam, dat ging best goed vandaag met zoenen en enzo, zo moet je het maar altijd doen..."

Nou, die kan ik in mijn zak steken.

Kijk dan...helemaal LOS!!!

Ja, het is echt zover Romeo kan lopen!!!

Een paar dagen geleden, op 22 julie de dag dat hij precies 15 maanden oud is, zette hij voorzichtig zijn eerst échte stapjes. Mama zegt dat wij allemaal met 15 mnd. gingen lopen, grappig hé?
Het is verbazingwekkend om te zien hoe snel alles daarna gaat, leek hij in het begin nog op een dronken slaapwandelende ZOMBIE...(Sierra haar nieuwe favoriete woord). Nu loopt hij als een kieviet die achterna gezeten wordt, haha.

't Is gedaan met onze rust!!!!!!

Onvergetelijke uitspraak:

"Nou, Romeo er is nog nét genoeg voor jou piemeltje".

Ja, echt dat zei ze, terwijl ze met haar broertje onder de douche stond. Vervolgens kneep ze het laatste restje uit de fles "mutsen-zeep" (zo noemen wij in huize Krens de zeep voor de intieme delen) en ging tot onmiddelijke actie over...

Mijn creatieve uitspattingen

Soms wil ik de door mij bewerkte foto's even delen...
HIER

Ik ben benieuwd naar jullie mening!!

Writersblock...

Ik ben al een paar dagen volkomen inspiratieloos. Ben met 3 onderwerpen bezig maar er komt geen goed, leuk, grappig of interresant woord uit momenteel. Ik ga slapen. Nieuwe dag, nieuwe kansen zeggen ze toch?

Tot morgen.

Af en toe...

Even zonder kinderen.
Als ik dat denk maakt dat mij dan meteen een ontaarde moeder?
Ik heb zó de behoefte om een paar uur met m'n vent alleen door te brengen dat ik voor volgende week vrijdag 'OPPAS' ga regelen, Yiieehaaa!!!! Eindelijk....

Beestjes kijken

Met onze gloednieuwe jaarkaart op zak ondernamen wij afgelopen zondag, in gezelschap van de gulle gever Oma Liesbeth, de tocht richting Blijdorp. Aangezien de mussen bijna dood van het dak vielen, hier moeten we het toch eens over hebben want wanneer is de laatste keer dat jíj een musje hebt gezien, was het in de dierentuin in elk geval lekker rustig en schaduwrijk genoeg om het uiteindelijk toch nog een aantal uur vol te houden.

Uiteraard zijn er véél meer foto's en die vind je: HIER

Zeker voor herhaling vatbaar want we hebben nog láng niet alles gezien ook de beesten hadden last van de hitte en zaten bijna allemaal lekker koel BINNEN!!!

Lekkerbek(kie)...

Zodra hij zijn grote blauwe ogen opend en zijn mond in de grootste glimlach tovert die je je maar voor kan stellen komt meteen het enige woord dat hij zeggen kan over z'n lippen: "Etah!" (eten, voor de leken). Hij heeft er écht een neusje voor.
Een halve sultana met appel maar met vooral veel zand, gevonden in een vergeten strandtas, was dan ook een aangename beloning voor zijn strooptocht. Hij had het in no time in zijn holle kies gestopt om zijn tocht dapper te vervolgen.


Maar dat hij met smaak kan eten lijkt duidelijk, haha.

Onvergetelijke uitspraak:

"Zó, Mam zag je dat, dat is écht een gele kaart"

ZIEK...

Het zijn niet mijn weken de laatste tijd, eerst die aanrijdng en nu een flinke...weet ik veel wat? Bacterie, infectie...griep? In iedergeval was ik van de week zo ziek dat de weekend-dokter vond dat het na 3 dagen meer dan 40 graden koorts wel welletjes was en antibiotica en pijnstillers voor de hoofdpijn voorschreef. Dat hielp wel alleen kreeg ik (nogal) last van nou net die bijwerking die je niet wilt hebben...slapeloosheid, nachtmerries en waanideeën, héél fijn.
Lag ik daar klaar wakker en als ik mijn ogen sloot stapte ik zo in de meest vreselijke horrorfilm die je je maar voor kan stellen. Na 3 dagen zei mijn eigen dokter gelukkig dat ik er maar mee op moest houden omdat de pillen mij misschien wel zieker maakte dan ik eigenlijk was.
Gelukkig gaat het sinds dien een stuk beter al blijf ik wel heel moe en slap.

Onvergetelijke uitspraak:

Op de vraag of Sierra mij even wil helpen met een of ander (weet niet meer wat) ervan uit gaande dat kindjes, vooral meisjes, het prachtig vinden om Mama te helpen krijg ik dit als antwoord:

"Je ziet toch dat ik al bezig ben, ga je eigen ding doen!"

Dat moet mij weer overkomen...

In het kader van er moeten nog wat kilo's (stuk of 10) af probeer ik, als het weer het toelaat, zoveel mogelijk op de fiets naar mijn werk te gaan. Is soms best lastig want dan ga ik eerst met de auto de kindjes weg brengen, Romeo naar de creche en Sierra naar school. Nou hoor ik je denken: waarom doe je dat dan niet gelijk al op de fiets wel... Stella en twee kinderen op één fiets is NIET zo'n veilig idee.
De mensen die mij een beetje kennen zullen dat volmondig beamen.
En nu ben ik dus in een aanrijding beland.
Stuitje gekneusd, dikke bult op mijn achterhoofd, her en der blauwe plekken en de schrik flink te pakken. Geluk bij het ongeluk was dat het NIET mijn fout was zodat mijn verkreukelde fiets in ieder geval op hun kosten weer uit de kreukel wordt gehaald.

Met verkreukelde Stella gaat het ook langzaam beter, dus ik hoop gauw weer de oude te zijn.

Ik heb het gevonden....

Al een tijdje was ik op zoek naar een pakketje waarmee je van die fantastische Mozaiek-foto's kan maken. Je weet wel waarbij een foto is opgebouwd uit allemaal kleine foto-tjes, je ziet het wel eens in reclame's. Ik vind dat écht onwijs gaaf om te zien dus ben ik gaan zoeken via Google. Nou en dan vind je ook wel wat, haha. Deze foto heb ik gemaakt met: ezmosaic een pakketje wat je 20 dagen gratis mag uit proberen, dus je moet snel werken om je mooiste foto's om te zetten, haha.

Ik wil jullie trouwens heel graag deze foto van mijn kleine schatje laten zien, ik ben zó verliefd dat snappen jullie zeker wel, haha.


Ook heb ik een site ontdekt waar je tot in het oneindige kan doorklikken op zo'n mozaiek- foto echt wáánzinnig gedaan.
klik hier om te kijken.

Onvergetelijke uitspraak:

Ik ga ze vanaf nu gewoon direct hierop zetten want je dénkt wel dat je alles onthoudt maar ik ben er ondertussen achter dat dat bij mij in ieder geval niet zo werkt.
Op de vraag aan Sierra of zij even haar broertje Romeo in de gaten wil houden omdat mama moet plassen (moet toch echt af en toe gebeuren) heeft zij haar antwoord snel klaar:

"Mám, kan je dat zelf niet doen, jíj hebt hem gemaakt ik niet..."

Daar zijn we weer...

Ja, en het was HÉÉRLIJK.
Toon en ik moeten altijd aan elkaar wennen de eerste dagen van de vakantie dus na een paar flinke donderbuien in het begin gaat na een dag of 3 de zon pas écht goed schijnen, haha.
Het was zó fijn om Cateleyn, de kindjes en Robert te zien en lekker met z'n allen Ibiza te ontdekken dat 2 weken de volgende keer echt niet genoeg is...
Wel moet ik toegeven dat met een dreumes die nog (net) niet kan lopen de échte ontspanning: roddels lezen, tukkie doen, lekker lui aan een cocktailtje nippen (wat nou nippen...) ver te zoeken is.



Sierra had de tijd van haar leven want (bijna) elke dag met haar lievelings nicht en neef spelen is al een feest op zich natuurlijk maar ook bij het appartementencomplex aan speelkameraadjes géén gebrek. We waren nog niet ingechecked of ze was al serieus in gesprek met een van de vaders, haha.



Maar haar grootste vakantievrienden zijn toch wel Floris en Elise geweest.
Ook paps en mams hadden na een paar dagen (lees ruzie) anschluss en ik geef het toe dat zorgde voor de inname van grote hoeveelheden alcohol: Hierbas, whisky-cola, Liquor no. 43 en natuurlijk de onvergeetelijke "Ricky's Special", maar oh oh oh wat hebben wij gelachen!!!
Jullie zullen begrijpen dat een scherpe foto van onze nieuwe vrienden (nog) niet gelukt is...

Meer foto's van deze vakantie vind je Hier

Tijdelijk buiten Bedrijf....

Voor een welverdiende vakantie naar IBIZA!!!!!

Tot over een week of twee, Yiiiihhaaaa!!!

Ik heb iets nieuws ontdekt....

en dat werkt (bijna) verslavend, het is zo erg dat ik de tijd die ik normaal gesproken zou benutten om dit weblog bij te houden nu steek in mijn nieuwste hobby. Benieuwd wat het is???
Het gaat om een site die heet: Zoom.NL. Hierop kan je als (amateur) fotograaf je mooiste foto's plaatsen en dan geven andere bezoekers commentaar en tips, écht onwijs leuk en daar staan mooie foto's op.
Je weet niet wat je ziet. Ik leer er i.i.g. heel veel nieuwe dingen.
Zeker als je je ook wilt verdiepen in een fotoberwerkingsprogramma als Paint Shop Pro.

Hier wat probeersels en neem eens een kijkje op Zoom.nl. Mijn albums kan je vinden door Stella66 in te typen in het zoekscherm. Écht de moeite waard en het leuke is dat je al die foto's gewoon kan downloaden en bewerken of gebruiken, kicken hé. Ik word er tenminste erg blij van, haha.

Buikpijn, neem een asparientje.

Ja, dat heb ik écht gezegt tegen Toon.....
De dokter zei heel wat anders:
Jij moet direct naar het ziekenhuis, dit is een ernstig geval van een acute blindedarmontsteking.
Slechte vrouw ben ik, hé.

Ik zat helaas in een 5 uur durende tripje naar schiphol en terug, wat een ellende is het verkeer soms. Terwijl Toon moederziel alleen op de EHBO zat te wachten tot iemand hem eindelijk zou verlossen van die gruwelijke pijn. Toen ik en Sierra eens polshoogte gingen nemen in het ziekenhuis werd hij net meegenomen voor nader onderzoek. Gelukkig liep er nog een dienstdoende chirurg rond zodat bloedprikken en een echo binnen 10 min. geregeld waren. Conclusie OPEREREN en snel.
Zo wil het verhaal dat Toon om 19.00 uur 's-avonds onder het mes ging en de volgende ochtend om 08.30, bizar hé, weer op zijn fietsje stapte naar huis.
Ja, dat lijkt allemaal van een leie dakje te zijn gegaan maar vergis je niet in het herstel en de impact van zo'n narcose. Voorlopig gaat mijnheertje het dus even rustig aan doen.