Was Romeo tot voor kort altijd op zoek naar iets om op te eten, tegenwoordig vind hij het ook heel leuk om het zelf klaar te maken.
Ik kan werkelijk mijn kont niet keren in onze keuken, dat heeft voornamelijk te maken met de grote van onze keuken en niet met de grote van.... zonder dat hij enthousiast aan komt rennen en er meerdere keren Etáh Kooká door de gang galmt.
Romeo heeft sinds kort door hoe hij het keukenkrukje/trapje moet uitklappen en komt dus te pas en te onpas naast mij staan, zich gelukkig erg bewust van het feit dat de pannen heet zijn, als ik zijn: au au tie au mag geloven als hij met zijn kleine vingertje wijst naar de vlammen onder de pannen.
Onhandig is het wel een beetje maar oh zo gezellig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten