Een goed gesprek...

Het gebeurd niet zo vaak, al zou ik soms wel anders willen, maar een 4-jarig meisje (sorry bijna 5) heeft niet altijd zin en vooral tijd voor een goed gesprek.
Een paar dagen geleden echter ze komt bij me zitten, ik zit achter de naaimachine in een poging eindelijk de gordijnen voor haar kamer af te krijgen, ze zet haar ellebogen op tafel, kinnetje op haar handen en haar blik schuin naar mij: "Wat fijn dat je dit eindelijk afmaakt mam, want ik wordt er gék van om altijd tegen die plant aan te kijken en helemaal als jullie televisie kijken dan doe ik écht geen oog meer dicht". Er tovert zich een glimlach om mijn mond maar besef me net op tijd dat dit wel eens het begin van zo'n zeldzaam goed gesprek kan zijn en zeg heel tactvol: "Wat fijn, ik wist helemaal niet dat je zo'n last had van dat licht. Zijn er misschien meer dingen waar je even over wilt praten?".

"Ja, je zegt ook veel te vaak dat je van me houdt, wordt ik ook tureluurs van en al dat zoenen moet ook maar eens afgelopen zijn". Ik moet nu nog véél harder op mijn tong bijten om niet in de lach te schieten maar neem me ook stellig voor hier voortaan rekening mee te houden hoe moeilijk dat ook gaat worden, want ik vind haar over het algemeen gewoon om op te eten zo leuk...


Die zelfde avond áls ik haar mijn laatste kus van die dag wil geven zegt ze: "Nou mam, dat ging best goed vandaag met zoenen en enzo, zo moet je het maar altijd doen..."

Nou, die kan ik in mijn zak steken.