Dat is nou onze dochter...

Terwijl ik onder de douche sta, ik hoop dat jullie niet al te visueel ingesteld zijn want dat plaatje kan beter, realiseer ik mij dat de door mij net gedane belofte om straks naar de speeltuin te gaan wel eens een loze kan zijn geweest, de zoveelste.
De kans is namelijk aanwezig dat vanwege mijn vrije dag Toon zich de luxe heeft gepermitteerd om met de auto naar z'n werk te zijn gegaan.
"Nou, ik kijk wel even uit het raam" gilt Sierra vanuit de gang.
"Dat heeft geen zin want de auto staat om de hoek" gil ik terug.

"maar Mám, ik kan toch zien of z'n fiets er staat???"

Hhmmm, daar had mám nog niet aan gedacht.

Eerste liefdes....

Houden toch altijd een speciaal plekje in je hart.

Straks ga ik naar de crematie van mijn eerste vriendje.

15 was ik toen ik op een feestje Robert leerde kennen.
Gezoend had ik heus wel al eens maar ik kan wel zeggen dat Robert mijn eerste échte liefde was en nu.... nu is hij dood!

Jaren had ik hem niet meer gezien of gesproken en juist die dinsdag dat ik dácht dat ik hem zag lopen krijg ik het bericht van zijn overlijden.
Blij (hmmm...vreemde woordkeuze maar toch) dat de mensen om hem heen de moeite hebben genomen mij op te sporen trek ik mijn jas aan om hem uit te zwaaien op zijn laatste reis.