Het verhaal van de Hondehaar

'Máam....er zit wat onder m'n voet, kom es kijken'.

Dit kwam een week of drie geleden uit Sierra haar kamer en inderdaad na wat nader onderzoek zagen wij een soort van splinter in het midden van de bal van haar rechter voetje.
'Nou kom maar eens hier dan zal ik het er even uittrekken' zegt Toon.
Paniek in de tent was het gevolg.
Na een paar verwoede pogingen gaven we het op, het deed (opeens) geen pijn meer en kon dus best blijven zitten.
Met in ons achterhoofd, daar kijken we vanavond nog wel even naar zijn we het vervolgens 3 weken vergeten. Afgelopen woensdag kwam ze van de NSO (uitleg een paar berichten terug) met het verhaal dat ze daar heerlijk met haar voetje in een badje water had gezeten omdat er iets in zat. Oh ja!
Wij gingen er nu echt voor zitten, Toon pakte de pincet en een klemspotje voor beter zicht, ik stopte haar favoriete film in de DVD-speler, een waterijsje in haar mond voor de afleiding en de rest van haar pakte ik in de houtgreep. Met haar voetje klem tussen papa's sterke armen moest het lukken...dus niet, hélemaal over de rooie ging ze en je hebt geen idee hoe sterk ze dan kunnen zijn.
Toen ons geduld op was en Toon ondertussen dacht dat het een glas-splinter was was het enige wat we nog konden doen naar de EHBO. Sierra vond dat ook heel logisch en ging zonder morren mee. Ik bleef thuis en dacht nog nou dat wordt wat straks maar niets was minder waar.
Na 45 min. hoorde ik de sleutels alweer in het slot en kwam Sierra triomfantelijk en helemaal hyper naar binnen gehuppeld. 'Makkie' zegt ze, ik keek met grote ogen naar Toon die z'n schouders ophaalt en zegt: Lekkere dochter hebben wij zeg, is de dokter klaar zegt ze 'dat was super maar ja, jij hebt er ook voor geleerd', dat geloof je toch niet?'
En wat was het nou...geen glas, geen houtsplinter maar een hondehaar!!!
Deze had zich recht omhoog haar voetje in gewerkt en prikte nu met het puntje in een zenuw vandaar dat het zo'n pijn deed. Dat verzin je toch niet?

Môge Moppie!

Ze zijn bij ons de straat opnieuw aan het straten, dat wil zeggen oude tegels en stenen eruit en nieuwe erin. Dat is heel iets anders dan de straat herstraten heb ik van manlief begrepen want dat is oud eruit en het oude er ook weer in leggen. Wist je niet, toch?
Loop ik vanochtend met Sierra richting auto, die vanwege de werkzaamheden hélemaal om de hoek staat, begint zij enthousiast te zwaaien naar een van die stratenmakers (van wie zou ze dat toch hebben, haha.).
Ik vraag haar vindt jij die mijnheer zo aardig dat je naar hem zwaait zegt ze 'ja, want hij zegt altijd "Môge Moppie" tegen mij'.
Laat dat nou net zo'n beetje het eerste zijn wat Toon tegen mij zei, dus je weet wat ervan komen kan, haha.

Waar zal ik beginnen...

Zo, eindelijk tijd, hoop ik. Kinderen liggen op bed en manlief is met de hond wandelen. Rust, haha. Onze computer was STUK!!!
Vandaar dat er zo'n gat zit in mijn verhaaltjes. Wij dachten er verstand van te hebben en wilde met het pakketje EasyCleaner alle "dubbele" bestanden van onze harde schijf smijten opdat deze aanzienlijk in snelheid toe zou nemen, nou het resultaat was dat we alleen nog maar in 'DOS' konden werken, heeft iemand nog enig idee hoe dat moet? Wij niet.
Om zeker te stellen dat NIET 2 jaar digitale fotografie zou verdwijnen als wij onze C: schijf zouden formateren, ja dat moest echt gebeuren, besloten wij er een externe harde schijf aan te hangen.Doe die van 320 Gigabite maar kunnen we in ieder geval voorlopig vooruit.


Wij kijken de volgende keer wel uit met denken dat we het allemaal wel weten...
levert teveel spanning op, haha